NATRIUM MURIATICUM Το Αλάτι της θάλασσας στην Ομοιοπαθητική
Στο παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τη ζωή πέρα από την υλική της διάσταση. Σε προηγούμενες δημοσιεύσεις έχουμε κάνει αναφορές στον ιδιαίτερο τρόπο παρασκευής των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Ο αναγνώστης πρέπει να έχει υπόψη του πως η λέξη «φάρμακο» που χρησιμοποιείται δεν ανταποκρίνεται επακριβώς στην έννοια. Φάρμακο καλείται μια ουσία που περιέχει δραστικά χημικά συστατικά. Αυτό δεν συμβαίνει με τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα, από τα οποία μέσω των άπειρων αραιώσεων αφαιρούνται τα χημικά στοιχεία που περιέχουν.
Το χημικό φάρμακο και το Όμοιο Πάθος
Πρόκειται ουσιαστικά για μία από τις μεγάλες διαφορές που χωρίζουν τη συμβατική Ιατρική από την Ομοιοπαθητική. Η πρώτη ερευνά εστιάζοντας στο αποτέλεσμα, στην εξωτερίκευση στο σώμα μιας εσωτερικής αιτίας ενώ η δεύτερη αναζητά αυτή την εσωτερική αιτία, την πηγή του προβλήματος που καταβάλει τον ψυχισμό μας. Η πρώτη χορηγεί κατασταλτικά χημικά φάρμακα απαγορεύοντας την έκφραση της ασθένειας, η δεύτερη ταυτοποιεί το σύνολο των συμπτωμάτων και χορηγεί το Όμοιο Πάθος που διακρίνει την προσπάθεια του οργανισμού ενισχύοντας τον. Στην πρώτη περίπτωση αν το σύμπτωμα εξαφανιστεί θα έχουμε σαν συνέπειες τα επακόλουθα της καταστολής (το πρόβλημα προχωρά σε βαθύτερα επίπεδα εκφυλίζοντας τον οργανισμό στο σύνολό του, παράγει νέες και πιο επικίνδυνες ασθένειες -ιατρογενείς- όπως βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας). Στη δεύτερη περίπτωση το πρόβλημα εξαφανίζεται σε χρόνο που αναλογεί στη χρονιότητα του προβλήματος και στον τρόπο που ο ασθενής το αντιμετώπιζε μέχρι πρότινος, παράλληλα όμως βλέπουμε και βελτίωση στο γενικότερο περιβάλλον της ζωής του περιλαμβάνοντας και την ποιότητά της. Η πρώτη περίπτωση παράγει ιατρογενείς ασθένειες ενώ η δεύτερη τις εξαλείφει, και τα δύο είμαστε σε θέση να τα διακρίνουμε τόσο σε ατομικό όσο και κοινωνικό επίπεδο. Ο κάθε έμπειρος ομοιοπαθητικός γνωρίζει ότι η πηγή του προβλήματος είναι κατά κύριο λόγο το συναισθηματικό περιβάλλον, η έκφραση ενός συμπτώματος στο σώμα δεν αποτελεί την κύρια βοήθεια για συνταγογράφηση των χρόνιων εκδηλώσεων.
Όταν οι τεχνητοί πόνοι γίνονται …φυσικοί
Σήμερα, την ώρα που γράφω το παρόν άρθρο μου τηλεφώνησε μια επισκέπτρια της Ομοιοπαθητικής από το νοσοκομείο να μου αναφέρει ότι τελικά όλα πήγαν καλά στη γέννα και δεν χρειάστηκαν τεχνητοί πόνοι όπως είχε προτείνει ο γιατρός της. Είχαν περάσει 10 ημέρες από την ημερομηνία που έπρεπε να είχε γεννήσει και καθώς δεν είχε αρχίσει η διαδικασία της διαστολής, ο γιατρός της πρότεινε τεχνητούς πόνους. Η συμβουλή μου ήταν μόλις εισαχθεί στο νοσοκομείο να πάρει μία κάψουλα από το ομοιοπαθητικό Pulsatilla σε υψηλή δυναμοποίηση και έτσι έκανε. Σε 10’ άρχισαν οι συστολές με τους γιατρούς και νοσηλευτές να τρέχουν πανικόβλητοι και να τη ρωτάνε αν έκανε η ίδια κάτι, γιατί δεν καταλάβαιναν πως έγινε αυτό τόσο ξαφνικά. Δεν τους το είπε γιατί σκέφτηκε μήπως αντιδράσουν αρνητικά. «Η αλήθεια είναι παντού και φαίνεται» λέει μια κινέζικη παροιμία, «το ψέμα πρέπει να το εφεύρεις και να καταβάλεις συνεχή προσπάθεια για να το διατηρήσεις». Οι μεγάλες αλλαγές έρχονται από όλους εμάς και όχι αποκλειστικά από την επιστήμη, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε.
«Παν μέτρον άριστον» δίδασκε ο πρόγονός μας και φαίνεται πως η άποψη αυτή διέπει τα πάντα στη φύση. Η απώλεια του μέτρου διαταράσσει την υγεία σε όλα τα επίπεδα (σωματικό, συναισθηματικό και νοητικό) όπως αποκαλύπτεται και από την επιστήμη της ομοιοπαθητικής. Η ανακάλυψη του Ομοίου Πάθους από το Σάμουελ Χάνεμαν προηγείται κατά πολύ της εποχής μας, απηχώντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο νέους φυσικούς νόμους μέσα από τη διαδικασία αραίωσης και δυναμοποίησης. Μας διδάσκει πώς αναπτύσσεται μια διαταραχή στον οργανισμό μας και τον τρόπο να την αναγνωρίζουμε.
Και το νερό έχει ψυχή!
Οι θάλασσες, που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας της γης, δεν είναι παντού ίδιες παρότι ενώνονται. Σε ορισμένες υπάρχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλάτι ενώ σε κάποιες άλλες λιγότερη.
Η θερμοκρασία τους επίσης διαφέρει, κοντά στον ισημερινό είναι πολύ πιο ζεστές σε σχέση με τους πόλους της γης όπου είναι παγωμένες και σχηματίζονται πάγοι, οι οποίοι κινδυνεύουν να λειώσουν από τα έργα των ανθρώπων. Τα ρεύματα που δημιουργούνται με φυσικό τρόπο είναι η φυσική ανάγκη για ισορροπία της θερμοκρασίας όπως συμβαίνει και με τις κινήσεις του αέρα. Το νερό, πέραν τις υγρής του μορφής, το συναντούμε σε αέρια όπως είναι οι υδρατμοί και σε στερεά, όπως ο πάγος.
Η ζέστη και το κρύο προκαλούν τις ποιο ακραίες εκδηλώσεις αλλά υπάρχουν και οι ενδιάμεσες. Τις παραπάνω διαφορές θα μπορούσαμε να τις δούμε και ως παθολογία, αν δηλαδή το νερό μπορούσε να εκφράσει αυτή την κατάστασή του με λέξεις πιθανόν κάποια συμπτώματα από αυτά που θα μας περιέγραφε να ήταν πόνος, αίσθημα συρρίκνωσης και ακαμψία που νοιώθει στους πόλους της γης και ένα αίσθημα αδειάσματος και αδυναμίας να ελέγξει το σώμα και τα συναισθήματά του κοντά στον ισημερινό. Στο βιβλίο «Το μυστικό μήνυμα του νερού» του Dr Masaru Emoto μπορεί ο ενδιαφερόμενος να διαβάσει για τα επιστημονικά πειράματα που αποδεικνύουν τη μνήμη του νερού και τις αντιδράσεις του στα ερεθίσματα που δέχεται. «Όλα γίνονται σύμφωνα με τις επιταγές της ειμαρμένης (πεπρωμένου) και τα όντα εναρμονίζονται δια της εναντιοδρομίας» δίδασκε ο Ηράκλειτος και ίσως να έπρεπε να αντιληφθούμε με θετική διάθεση, πως η εναντιοδρομία προκαλείται από τις αντιστάσεις μας στις επιταγές της ειμαρμένης. Η ροπή της φύσης της ζωής τείνει προς την ισορροπία και εμείς πρέπει να εντοπίσουμε την άρνηση που μας καταβάλει και προκαλεί την ανισορροπία τόσο στην κοινωνική όσο και στην προσωπική μας στην υγεία.
Το θαλασσινό αλάτι στην Ομοιοπαθητική
Θα αναφερθούμε περιληπτικά στην «εικόνα» του φαρμάκου natrium muriaticum, που αφορά το ομοιοπαθητικό στοιχείο που προέρχεται από το θαλασσινό νερό το οποίο είναι πλούσιο σε Χλωριούχο Νάτριο το γνωστό σε όλους μας μαγειρικό αλάτι με χημικό τύπο: (Na CI). Για την αναφορά, εκτός της προσωπικής μας εμπειρίας, χρησιμοποιήσαμε βοηθήματα από διάφορους συγγραφείς με κυριότερη τις διαλέξεις του Γεωργίου Βυθούλκα στην Αμερική που δημοσιεύτηκαν από τις εκδόσεις του κέντρου ομοιοπαθητικής ιατρικής με τίτλο «ψυχοπαθολογία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων». Στόχος είναι να δείξουμε τα σημεία εκείνα που καθοδηγούν στην επιλογή του φαρμάκου και όχι να καλύψουμε ολόκληρη την παθολογική κατάσταση. Επιθυμούμε επίσης να αντιληφθεί ο αναγνώστης το περιβάλλον που εστιάζει ο ομοιοπαθητικός προκειμένου να διαγνώσει την ουσία σε ένα ευρύ και μεταβαλλόμενο πεδίο αναζήτησης.
Όπως κάθε «στοιχείο» στην Ομοιοπαθητική έτσι και το πλούσιο σε αλάτι θαλασσινό νερό παρουσιάζει τη δική του διάσταση όταν το βλέπουμε αποτυπωμένο στον άνθρωπο. Αυτό που γίνεται φανερό από την πρόκληση ανισορροπίας της υγείας είναι η επιβεβαίωση της άποψης ότι τα πάντα είναι ένα και αλληλοσυνδέονται ανάλογα με τις περιστάσεις που διακατέχουν την κάθε οντότητα. Ως ένα σημείο –εκτός ορισμένων καταφανών περιπτώσεων – ο ίδιος ο φορέας της ασθένειας είναι που την προκαλεί και την συντηρεί. «Όλα είναι αλληλένδετα: τα σύνολα και τα μη-σύνολα, τα συγκλίνοντα και τα αποκλίνοντα, η συγχορδία και η μονωδία. Όλα συνταιριάζονται σε ένα, και από το ένα προέρχονται όλα». (Ηράκλειτος)
Ο τύπος Natrium Muriaticum (Nat-m)
Κεντρική ιδέα της παθολογίας του τύπου Nat-m είναι η εσωστρέφεια και η συναισθηματική τρωτότητα. Οι άνθρωποι αυτοί συναισθηματικά είναι τόσο τρωτοί ώστε αισθάνονται ότι κανένα είδος απόρριψης, γελοιοποίησης, ταπείνωσης ή λύπης δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Πραγματικά διακατέχονται από μεγάλη συναισθηματική ευαισθησία, τόσο που η ζωή τους καθορίζεται από αυτή την αγωνία. Συνεχώς εντρυφούν στα προβλήματα και τις ευαισθησίες των άλλων και προσπαθούν να παραδειγματίζονται από αυτό. Η κατάσταση αυτή αυξάνει το βαθμό αντικειμενικότητας τους, την επίγνωση αλλά και τη συναίσθηση της ευθύνης. Πρόκειται για ανθρώπους που θα ακούσουν με ενδιαφέρον τα προβλήματα των άλλων. Η αντικειμενικότητα τους, τους κάνει πολύ συμπαθητικούς και είναι από αυτούς που σε έλκουν να πεις τα προβλήματά σου γνωρίζοντας ότι θα σε προσέξουν. Η γνώμη τους θα είναι αντικειμενική, θα την εκφράσουν με σεβασμό και θα σε συμβουλεύσουν επίσης. Είναι μια στάση που κρατούν οι ίδιοι απέναντι στον εαυτό τους, δε θα υποκριθούν, είναι σαν να παίρνουν θέση απέναντι σε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι. Δε θα καυχηθούν για την αντικειμενικότητά τους, ούτε θα αναφερθούν στα αποτελέσματα της προηγούμενης συζήτησης στην επόμενη συνάντηση αν δεν τους παρακινήσεις. Δεν θα εκθέσουν τον εαυτό τους, φοβούνται να εκτεθούν συναισθηματικά και αποφεύγουν να πληγωθούν με κάθε τρόπο.
Η ροπή που έχουν τους ωθεί στη επιλογή ανάλογων συμβουλευτικών επαγγελμάτων όπως είναι του δικηγόρου, του ψυχοθεραπευτή, ιερωμένου κ.λπ. Συσσωρεύουν με κάθε ευκαιρία γνώσεις, τα παιδιά Nat-m καταλαβαίνουν περισσότερα από την ηλικία τους, βιώνουν βαθιά τις εντυπώσεις της ζωής από το φόβο της συναισθηματικής τους ανασφάλειας. Χαίρονται να νοιώθουν την αγάπη των άλλων που στην πραγματικότητα, ενδόμυχα την προσδοκούν και την απαιτούν αλλά δεν θα το εκφράσουν εύκολα. Πληγώνονται με το παραμικρό σχόλιο ή χειρονομία που θα μπορούσε να σημαίνει κοροϊδία ή απόρριψη. Αφού έχουν πληγωθεί αρκετές φορές έχουν εκπαιδευτεί και γίνονται ακόμη πιο προσεκτικοί!
Εντρυφούν σε εσωστρεφείς δραστηριότητες, μέσα από τις οποίες μπορούν να νοιώθουν ασφαλείς π.χ. διαβάζουν, ζωγραφίζουν, ακούν μουσική και αρέσκονται πολύ σε σκέψεις και φαντασιώσεις. Μπορεί να είναι ικανοποιημένοι μέσα στην μοναξιά τους, συνήθως την επιδιώκουν, όταν είναι σε άσχημη ψυχική κατάσταση αποσύρονται γιατί βελτιώνονται με τη μοναξιά. Τείνουν να γίνουν αυτάρκεις, θέλουν να λύνουν τα προβλήματά τους μόνοι τους χωρίς να εμπιστεύονται τη βοήθεια από άλλους. Σταδιακά, όσο εξελίσσεται η παθολογία τους φτάνουν στο σημείο να μη χρειάζονται επαφή με τον έξω κόσμο, και αν κάποιος εισδύει στον ιδιαίτερο, εσωτερικό τους κόσμο μπορεί να γίνουν μνησίκακοι.
Το κυριότερο ενδιαφέρον στη ζωή τους είναι «να μην πληγώσουν και να μην πληγωθούν». Ως αποτέλεσμα αυτού, μπορεί να εμφανίζονται υπερβολικά ψυχροί σε κάποιους αστεϊσμούς γιατί προσέχουν πολύ να μην αποκαλυφθεί η εσωτερική τους τρωτότητα αλλά και να μην πληγώσουν τους άλλους. Αυτό, σε συνδυασμό με το αίσθημα ευθύνης, καταλήγει σε ενοχή που είναι ένας δυνατός κινητήριος παράγοντας στη ζωή τους.
Ασθένεια εξ απαλών ονύχων
Τα παιδιά, συνήθως, σωματικά είναι λεπτά και ευαίσθητα. Μπορεί να δούμε μια οριζόντια γραμμή στο κάτω βλέφαρο κυρίως σε νέα κορίτσια με υστερικές προσωπικότητες. Μπορεί επίσης να δούμε έρπητα και μια σχισμή «σκάσιμο» να διασχίζει το κάτω χείλος στο κέντρο του και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Ακόμη, τα παιδιά είναι ευαίσθητα στην δυσαρμονία, αν μαλώνουν οι γονείς τους μπορεί να μην αντιδράσουν αλλά μέσα τους θα υποφέρουν ίσως και μέχρι του σημείου να αποκτήσουν ένα σωματικό ενόχλημα. Έχουν πολύ καλή διαγωγή, συνήθως είναι αρκετό ένα βλέμμα αποδοκιμασίας. Η υστερική τους τάση φαίνεται όταν τα επιπλήττουν αυστηρά, τότε αντιδρούν σε ακραίο βαθμό, παραφέρονται, πέφτουν στο πάτωμα κλοτσώντας και φωνάζοντας.
Αν προσπαθήσεις να τα παρηγορήσεις θα τα κάνεις χειρότερα, θα σταματήσουν όταν το αποφασίσουν μόνα τους.
Σε μεγαλύτερη ηλικία η υστερική τάση εμφανίζεται με διαφορετικό τρόπο, δεν θα εκφράσουν εύκολα τα συναισθήματα, δεν θα κλάψουν εύκολα. Όταν όμως είναι νευρικοί ή κάτω από στρες, τείνουν να γελούν ανόητα και υστερικά για σοβαρά θέματα. Αν δεν καταφέρουν να ελέγξουν αυτό το υστερικό γέλιο μπορεί να τους δεις να ξεσπούν σε υστερικό κλάμα. Οι έφηβοι αυτού του τύπου είναι συνήθως ήσυχοι και μοναχικοί αλλά με συναίσθηση της ευθύνης και της ακεραιότητας. Σε ένα πάρτι κάθονται στην άκρη και παρατηρούν τους άλλους προσπαθώντας να μαντέψουν τι νοιώθουν. Αν τους ελκύσει κάποιος δεν θα φλερτάρουν ούτε θα φερθούν φιλικά, αντίθετα μπορεί να μη δείξουν καθόλου ενδιαφέρον αλλά θα τον παρακολουθούν με την άκρη του ματιού τους. Μπορεί να φαντάζονται ότι και το άλλο πρόσωπο ενδιαφέρεται ανάλογα και να παρεκτραπεί η όλη κατάσταση από της διαστάσεις της. Αν έχεις ένα φίλο τύπου Nat-m και του ζητήσεις να σου γνωρίσει το κορίτσι που μιλούσε μαζί του γιατί σε ελκύει ερωτικά, παρότι τον ενδιέφερε –κάτι που δεν θα επιτρέψει να γίνει φανερό- δεν θα σου το αρνηθεί.
Συνήθως θα ερωτευθεί παντρεμένο/η ή κάποιο ανέφικτο πρόσωπο, αυτό στην πορεία θα του προκαλέσει έντονο άγχος και λύπη με αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερη εσωστρέφεια. Υπάρχει έντονη συναισθηματική προσήλωση προς τους οικείους ανθρώπους π.χ. η κόρη προς τον πατέρα.
Στα πρώιμα στάδια ανάπτυξης της παθολογίας είναι συνηθισμένο να έχει έντονη επιθυμία στο αλάτι και απέχθεια στις γλοιώδεις τροφές, το λίπος, και το κοτόπουλο.
Διαταραχές και συμπτώματα
Είναι χαρακτηριστική η έλλειψη αντοχής στην ζέστη και η ευαισθησία στο φως και στον ήλιο που επιδεινώνει τους πονοκεφάλους και τα δερματικά. Μπορεί να εμφανίσει εξανθήματα στο σώμα του αν εκτεθεί στον ήλιο, συνήθως έχει μεγαλύτερη επιδείνωση στα πρώτα μπάνια του καλοκαιριού.
Δεν μπορεί να ουρήσει η να αφοδεύσει παρουσία άλλων από φόβο μήπως γελοιοποιηθεί, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη χρόνια τάση (σφίξιμο) των σφιγκτήρων των μυών που μπορούν να χαλαρώσουν μόνον όταν βρίσκεται μόνος του.
Αρχικά τα πρώτα παθολογικά στάδια που θα εμφανιστούν στο σωματικό επίπεδο, πιθανόν να είναι γαστρίτιδα, αρθρίτιδα, ημικρανίες, πονοκέφαλοι, γαγγραινώδη έλκη ή έρπητας στο κάτω χείλος. Αυτά μπορεί να είναι επακόλουθα εσωστρέφειας που ακολουθεί μια περίοδο έντονης λύπης η ταπείνωσης.
Μπορεί να έχει υστερικές αντιδράσεις προς κάθε επίδραση του περιβάλλοντος, όπως υπερευαισθησία στους θορύβους, το φως, τον καπνό των τσιγάρων κ.λπ.
Η αλλεργία και το έκζεμα είναι συνηθισμένα σε τέτοιους ασθενείς.
Επίσης συχνά θα δούμε νευρολογικές διαταραχές, νευραλγίες που προσβάλουν το αριστερό μάτι ή τα αριστερά μεσοπλεύρια νεύρα. Η σκλήρυνση κατά πλάκας ανταποκρίνεται συχνά στους τύπους Nat-m.
Αρρυθμίες της καρδιάς και αίσθημα παλμών που οφείλονται στην επίδραση του Ν.Σ. στην καρδιά.
Συναισθηματική ανασφάλεια
Συχνά εμφανίζει αποκλίνοντα στραβισμό. Ο ασθενής έχει μια δυσκολία να κοιτάξει απευθείας το συνομιλητή του στα μάτια, αυτό εντείνεται όταν νοιώθει ότι παρατηρείται όπως συμβαίνει κατά την λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού. Ο ασθενής τύπου Nat- m έχει το δικό του ιδιαίτερο τρόπο να κάθεται απέναντι στο θεραπευτή. Ακουμπάει στην πλάτη της καρέκλας με διστακτικότητα σαν να θέλει να μην μετακινηθεί τίποτε από τη θέση του, στην αφήγησή του προσπαθεί να είναι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Δυσκολεύεται και αποφεύγει να εμβαθύνει στο συναισθηματικό του κόσμο, προσπαθεί να εστιάσει στα σωματικά του συμπτώματα. Έχει εμμονή με την τάξη τόσο στο περιβάλλον που ζει όσο και στα συναισθήματα του (ένα ακατάστατο περιβάλλον τον παραπέμπει σε ένα ταραγμένο συναισθηματισμό). Η συναισθηματική του ανασφάλεια διακρίνεται και στο φόβο που έχει για τα μικρά έντομα, εκείνα που μπορεί να εισβάλουν αιφνίδια και χωρίς να γνωρίζεις από πού. Αντίστοιχα, παραλληλίζει τη συναισθηματική του θωράκιση και τα πιθανά «ανοίγματα» που μπορεί να έχει.
Όταν οι άμυνες καταρρέουν
Καθώς η συναισθηματική τρωτότητα γίνεται όλο και περισσότερο παθολογική, ο ασθενής γίνεται καταθλιπτικός. Δε μπορεί να παρηγορηθεί, μπορεί να εμφανίσει τάσεις αυτοκτονίας, αν π.χ. ένας νέος δοκιμάσει μια έντονη απόρριψη ή λύπη θα κλειστεί στο δωμάτιό του και θα ακούει την πιο θλιβερή μουσική που θα βρει, η οποία θα τον βυθίσει περισσότερο στην κατάθλιψη. Αν η κατάθλιψη αρχίζει να καταλαγιάζει τότε η μουσική θα βοηθήσει στην βελτίωση. Αυτού του είδους η κατάθλιψη είναι μια υστερική μορφή αντίδρασης που συμβαίνει μόλις καταρρεύσει ο συναισθηματικός έλεγχος. Τότε ο ασθενής γίνεται παράλογος και η παθολογική συναισθηματική σφαίρα κυβερνά τα πάντα.
Καθώς η παθολογία προχωράει πέρα από την φάση της κατάθλιψης, ο ασθενής παρουσιάζει περιοδικότητα των φυσικών συμπτωμάτων και εναλλαγές στην διάθεση. Η διάθεση ταλαντεύεται από παράλογη κατάθλιψη μέχρι παράλογη χαρά. Καθώς η αντικειμενικότητα του ασθενή μεταβάλλεται, καθετί στο συναισθηματικό επίπεδο φτάνει στα άκρα. Σε αυτό το στάδιο μερικά από τα χαρακτηριστικά σωματικά συμπτώματα μπορεί βαθμιαία να εξαφανιστούν. Καθώς η παθολογία προχωράει σε βαθύτερα επίπεδα, μπορεί να δούμε την επιθυμία για αλάτι να εκλείπει όπως και η απέχθεια στις γλοιώδεις τροφές τα λιπαρά και η επιδείνωση από τον ήλιο κ.λπ.
Η εξαφάνιση αυτών των χαρακτηριστικών είναι ευθέως ανάλογη προς την προοδευτική εμβάθυνση του παθολογικού σταδίου. Καθώς η παθολογία φτάνει στο συναισθηματικό επίπεδο, ο πρώτος φόβος που αναπτύσσεται είναι η κλειστοφοβία. Στα αρχικά στάδια που απολαμβάνουν σχετική συναισθηματική ελευθερία βλέπουμε μόνον να δυσανασχετούν στον περιορισμό που τους επιβάλλουν οι άλλοι.
Αργότερα η τρωτότητα τους αναγκάζει να κλειστούν, όταν λοιπόν αντιλαμβάνονται το ίδιο είδος κλεισίματος έξω από τον εαυτό τους τότε φοβούνται.
Μαζί με την κλειστοφοβία, εμφανίζεται ακαμψία (αυστηρότητα) στο συναισθηματικό και διανοητικό επίπεδο. Ο ασθενής αναπτύσσει έμμονες ιδέες, βλέπει τα πράγματα μέσα από όρους καλού-κακού, σωστού-λάθους, ακριβούς-ανακριβούς, πρακτικού μη πρακτικού. Τελικά εμφανίζεται ένα υποχονδριακό άγχος για την υγεία ιδιαίτερα για τις καρδιακές παθήσεις. Αυτή η υποχονδρίαση σχετίζεται με τη σχολαστικότητα του. Προσπαθεί ψυχαναγκαστικά να αποφύγει την μόλυνση, συνεχώς καθαρίζει, πλένει τα χέρια του και απολυμαίνει το καθετί. Πρόκειται για φόβο μικροβιακής μόλυνσης και όχι για αίσθημα αηδίας όπως βλέπουμε σε άλλους τύπους φαρμάκων της Ομοιοπαθητικής.
Τελικά, ακόμα και οι καταναγκαστικοί μηχανισμοί ελέγχου καταρρέουν εντελώς και τα άτομα αυτά εκφράζουν καθετί που πριν δεν επιτρεπόταν. Γίνονται αδιάντροποι και επιδειξιομανείς, μιλούν αισχρά κ.λπ. Στο τελευταίο στάδιο συνήθως δεν χάνουν τον διανοητικό έλεγχο, ώστε να αναπτύξουν κανονική ψύχωση, εμφανίζουν απλώς αδιάντροπη συμπεριφορά.
* Η ομοιοπαθητική στα 200 χρόνια εφαρμογής της δεν έχει παρουσιάσει ποτέ παρενέργειες. Η λέξη χρησιμοποιήθηκε για λόγους ευκολίας στον μη ειδικό αναγνώστη και δηλώνει τα συμπτώματα που προκαλεί στους εξεταστές (πειραματανθρώπους) που συμμετείχαν στην πειραματική απόδειξη της ουσίας του Νat-m.
About The Author
