Σχόλια ασθενών που ακολουθούν Ομοιοπαθητική θεραπεία 2

Η γνωριμία μου με την ομοιοπαθητική ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια και η επαφή μου μαζί της υπήρξε αποκαλυπτική και λυτρωτική. Από το γεγονός αυτό λοιπόν ορμώμενη, θεώρησα καλό και χρήσιμο να εξιστορήσω, με δυο λόγια, ό,τι μου συνέβη.

Σε ηλικία 27 ετών ανακάλυψα κύστες στις ωοθήκες και ύστερα από τις σχετικές εξετάσεις, οι γνώμες όλων των γιατρών που με είδαν, συνέκλιναν στο ότι έπρεπε άμεσα να χειρουργηθώ. Έτσι οδηγήθηκα στο χειρουργείο. Τα αποτελέσματα της βιοψίας έδειξαν ότι πάσχω από ενδομητρίωση. Οι γιατροί μου εξήγησαν – καθώς, φυσικά, δεν είχα ιδέα τότε περί τίνος πρόκειται – και μου έκαναν απολύτως σαφές ότι: Η συγκεκριμένη πάθηση δεν θεραπεύεται (δηλ. ο οργανισμός δημιουργεί διαρκώς κύστες οι οποίες κάθε μήνα μεγαλώνουν), η επιστήμη δεν γνωρίζει την αιτία που προκαλεί την πάθηση και η μόνη προτεινόμενη λύση είναι η μόνιμη λήψη φαρμάκων και η χειρουργική επέμβαση κάθε φορά που, η παραπάνω κατασταλτική αγωγή, για απροσδιόριστο λόγο, ξεφεύγει από τον έλεγχο.

Ακολούθησα τον μονόδρομο που μου πρότεινε η συμβατική ιατρική για δυόμισι χρόνια περίπου, στη διάρκεια των οποίων, εξαιτίας των βαριών χημικών ουσιών που έπαιρνα, ένιωθα και παρατηρούσα τη σωματική (σαν σύνολο) και ψυχική μου υγεία να επιδεινώνεται και να κλονίζεται μέρα με τη μέρα. Επιπρόσθετα, στο πρόβλημά μου δεν υπήρξε βελτίωση, σε καμία φάση, παρά μόνο στασιμότητα και υποτροπή και η απειλή ενός νέου χειρουργείου βασάνιζε διαρκώς το μυαλό μου.

Θεωρώντας, ανέκαθεν, άκρως σημαντικό να ορίζω εγώ –και όχι κάποιοι άλλοι- το σώμα μου και έχοντας χάσει αυτή την αίσθηση, και μη μπορώντας να συμβιβαστώ με την άποψη της κλασικής ιατρικής ότι, ουσιαστικά, το σώμα μου, χωρίς λόγο, επιτίθεται στον εαυτό του και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα, άρχισα να σκέφτομαι ότι σίγουρα θα υπάρχει κάποια διαφορετική προσέγγιση, και να ψάχνω προς αυτή την κατεύθυνση, συνεπικουρούμενη από το γεγονός ότι πάντα με διακατείχε καχυποψία, έως απέχθεια, για την πολιτική των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιριών και τα προϊόντα τους. Εκείνη τη χρονική στιγμή, άρχισα να διαβάζω περί ομοιοπαθητικής. Μολονότι οι αναφορές που συνάντησα (π.χ. στο διαδίκτυο) ήταν κάπως συγκεχυμένες, συγκέντρωσα επίσης πληροφορίες από φίλους και γνωστούς και πήρα εντέλει, πολύ συνειδητά, την απόφαση, για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, να δοκιμάσω αυτή τη μέθοδο εναλλακτικής ιατρικής. Να σημειώσω ότι τότε θεωρούσα πως έπαιρνα πραγματικό ρίσκο, καθώς οι γιατροί μου είχαν τονίσει ότι, το να σταματήσω τα φάρμακα, έστω και για λίγες μέρες, θα επέφερε ραγδαία επιδείνωση στο πρόβλημά μου και πιθανότατα μια καινούργια επέμβαση.

Μολαταύτα, διέκοψα τη φαρμακευτική αγωγή και ξεκίνησα την ομοιοπαθητική θεραπεία -αυτή τη φορά- και όχι την καταστολή. Και ήταν πραγματικά θεραπεία, αφού οι κύστες άρχισαν σταδιακά να συρρικνώνονται και να εξαφανίζονται. Μαζί τους άρχισαν να υποχωρούν και όλα τα άλλα προβλήματα, σωματικά και ψυχολογικά, που είχαν εμφανιστεί σ’ όλο το προηγούμενο διάστημα.

Μέσα από την εξατομικευμένη θεραπεία της ομοιοπαθητικής – σε αντίθεση με τη μαζικοποιημένη διάγνωση και αντιμετώπιση της συμβατικής ιατρικής – ο οργανισμός φαίνεται πως βρήκε και ακολούθησε το μονοπάτι προς την ισορροπία και την ίαση.

Η παραπάνω εμπειρία είχε για μένα μεγάλη πρακτική, εννοείται, αξία, αλλά και συμβολική, όσον αφορά στο θέμα της αυτοδιάθεσης του ανθρώπινου σώματος απέναντι στο σύγχρονο ιατρικό και φαρμακευτικό κατεστημένο.

M. Σ.

Είμαι 43 ετών, από 10 χρονών εμφάνισα ψωρίαση.

Θυμάμαι τη μητέρα μου να με πηγαίνει στους δερματολόγους στην Κέρκυρα και στην Αθήνα, στο νοσοκομείο Συγγρού, χωρίς να μπορούν να με βοηθήσουν. Πάντα ένιωθα μειονεκτικά βλέποντας το σώμα μου γεμάτο από την αρρώστια και χωρίς βελτίωση παρ’ όλες τις χημικές κρέμες και τα χάπια. Είχα κουραστεί πολύ! Άκουσα για την Ομοιοπαθητική σε μια φιλική συζήτηση και πριν δύο χρόνια επισκέφτηκα έναν Ομοιοπαθητικό. Το πρόβλημά μου θεραπεύτηκε κατά 90% προς το παρόν και εξακολουθώ να είμαι σε Ομοιοπαθητική αγωγή. Όπως με ενημέρωσε ο ομοιοπαθητικός μου από την αρχή της θεραπείας, η ψωρίαση είναι χρόνιο πρόβλημα και θα χρειαστεί χρόνος για να θεραπευτεί.

Στην αρχή οι επισκέψεις ήταν κάθε δύο μήνες, τώρα είναι κάθε τρεις με τέσσερις μήνες.

Πέρα από το πρόβλημά μου, ο ομοιοπαθητικός είναι πάντα δίπλα μου σε οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας με απασχολεί, που το αντιμετωπίζω πια με ομοιοπαθητικά φάρμακα, που δεν είναι χημικά και δεν έχουν παρενέργειες.

Προτείνω υπεύθυνα να ενημερωθείτε περισσότερο και να δοκιμάσετε χωρίς κανένα φόβο την Ομοιοπαθητική για οποιοδήποτε πρόβλημα σας απασχολεί.

Π.Μ.