Ο ΓΚΑΝΤΙ ΚΑΙ Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Και έτσι έκαναν. Το 1960, η νομοθεσία Maharashtra εγκαθίδρυσε μια επιτροπή εξεταστών, σχετικά με τη διδασκαλία της Ομοιοπαθητικής και τη δημιουργία νέων κολλεγίων που θα καθόριζε της ρυθμίσεις και θα έδινε άδεια σε θεραπευτές. Εννέα χρόνια αργότερα, πέρασε μια νέα νομοθεσία που δημιούργησε ένα κεντρικό συμβούλιο για να ελέγχει την Ομοιοπαθητική και την Αγιουρβέδα, το παραδοσιακό θεραπευτικό σύστημα της Ινδίας. Το 1973, ψηφίστηκε η νομοθεσία του Κεντρικού Ομοιοπαθητικού Συμβουλίου, που καθόριζε τα κριτήρια για την ομοιοπαθητική εκπαίδευση και επέτρεψε στους ομοιοπαθητικούς να δουλεύουν σε διάφορες πολιτείες της χώρας.
Η νομοθεσία επισημοποίησε μια μεγάλη παράδοση στη Ινδία που ξεκίνησε το 1839 όταν ο ρουμάνος γιατρός John Martin Honigberger θεράπευσε αποτελεσματικά την παράλυση στις φωνητικές χορδές του Μαχαραγιά του Μπουντζάμπ. Ο Honigberger είχε διδαχθεί την Ομοιοπαθητική από τον Ιδρυτή της, τον Dr. Samuel Hahnemann, και πείστηκε για την αποτελεσματικότητά της όταν θεραπεύτηκε ο ίδιος από ελονοσία.
Ο ρουμάνος ομοιοπαθητικός μετακόμισε στην Καλκούτα, όπου ήταν γνωστός ως ο «γιατρός της χολέρας» γιατί θεράπευε αποτελεσματικά την ασθένεια χρησιμοποιώντας ομοιοπαθητική θεραπεία.
Το 1867, o Dr Salzar από τη Βιέννη άρχισε να διδάσκει Ομοιοπαθητική στην Ινδία και δύο από τους μαθητές του συνέχισαν δημιουργώντας το πρώτο Κολέγιο Ομοιοπαθητικής το 1878. Ωστόσο, οι Βρετανοί κυβερνήτες δεν έδειχναν συμπάθεια στην Ομοιοπαθητική η οποία άρχισε να αναπτύσσεται μόνο μετά την ανεξαρτησία της χώρας το 1947.

Πηγή: Holistic Life