Αγάπη

Επιλέξαμε την προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου γιατί αποδίδει τα μέγιστα ότι αφορά την ερμηνευτική προσέγγιση της εν’ λόγο υπαρξιακής κατάστασης χωρίς να εγκυμονεί παρερμηνευτικούς κινδύνους.

 

Αν ταις γλώσσες των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,

αγάπη δε μη έχω

γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλο αλαλάζον.

 

Και αν εχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν τη γνώση,

και εάν έχω πάσα την πίστη, ωστε όροι μεθιστάνειν

Αγάπη δε μη έχω, ουδέν είμι.

 

Και εαν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου,

Και εαν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσωμαι,

Αγάπη δε μη εχω ουδέν ωφελούμαι.

 

Η Αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται,

η Αγάπη ου ζηλοί.

 

Η αγάπη ου περπερεύεται,

ου φισιούτε, ου κ΄ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής,

ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τι αδικία

συγχαίρει δε τη αληθεία

πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Α΄ Κορινθίους ΙΓ 1-8