You Are Here: Home » Ο εκδότης » Γράμμα από τον εκδότη (Yγείας όραμα 16)

Γράμμα από τον εκδότη (Yγείας όραμα 16)

Αγαπητέ αναγνώστη,

Στο Υγείας Όραμα συνεχίζουμε την προσπάθεια με προτάσεις για ατομική και κοινωνική αλλαγή που να συνάδει με την υγεία και τη βιολογική της υπόσταση. Μια προσπάθεια που μπορεί να φαντάζει ελάχιστη, αλλά ποτέ, καμία προσπάθεια, όσο μικρή και αν είναι -και καμία λέξη που ειπώθηκε- δεν πηγαίνει χαμένη, όπως υποστηρίζει και ο ακτιβιστής Χάουαρντ Ζίνν. Ο ίδιος αναφέρει ότι: «η απαισιοδοξία γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία… Τους απλούς ανθρώπους μπορεί κανείς να τους εκφοβίσει για ένα διάστημα, μπορεί επίσης και να τους περιπαίξει, όμως έχουν βαθειά μέσα τους μια απλή λογική και αργά ή γρήγορα θα βρουν τρόπο να αμφισβητήσουν την εξουσία που τους καταπιέζει…Οι ίδιοι άνθρωποι που απογοητεύονται από την απουσία ενός εθνικού κινήματος αποτελούν από μόνοι τους την απόδειξη για τη δυνατότητα ύπαρξης ενός τέτοιου κινήματος».

Ο κόσμος μας, ο κόσμος γενικότερα, έχει ξεπεράσει τα όρια της ανοχής του και αυτό είναι εμφανές από την περιβαλλοντική κρίση στον πλανήτη και την κατάθλιψη στην ανθρωπότητα. Αν αφαιρέσουμε την ταμπέλα «κατάθλιψη» θα δούμε την αδυναμία της επιθυμίας του ανθρώπου να αντιδράσει στην κοινωνική καταπίεση. Θα δούμε το δημιούργημα του μεταβιομηχανικού ανθρώπου που στρέφεται εναντίον του, εναντίον όποιας ιδέας δε χωράει στο σύστημα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι με τις πράξεις μας –γιατί η κοινωνία είναι δικό μας δημιούργημα και μόνο εμείς μπορούμε να το αλλάξουμε- πριονίζουμε το κλαδί που στεκόμαστε υπονομεύοντας το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η στέρηση της φαντασίας και του ονείρου, η απουσία ενός ουσιαστικού λόγου για «να ζει κανείς ή να μη ζει» μεταλλάσει τον άνθρωπο σε ανθρωπόμορφο υποκείμενο χωρίς ευαισθησίες. Στεγνό από συναισθήματα, όλα πρόσκαιρα και ευκαιριακά, κανένας λόγος για κοινή συμμετοχή, κανένας λόγος για αγάπη. Αν συνεχίσουμε έτσι δεν μπορούμε να ελπίζουμε παρά στο περιβαλλοντικό και το κοινωνικό χάος. Το μέλλον που διαγράφουν οι δυτικές κοινωνίες για του πολίτες τους, στηρίζεται στο φόβο και οι νοητικές λειτουργικές αντιδράσεις του φοβισμένου είναι απρόβλεπτες. Ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης, είναι απομόνωση, αυτός που φοβάται νοιώθει μόνος, δεν υπάρχει κοινό αίσθημα, αυτός που διακατέχεται από το φόβο γνωρίζει ότι κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει, ότι είναι μόνος του σε ένα ανοίκειο περιβάλλον. Αναζητά ομοίους του προκειμένου να αντιμετωπίσει το φοβικό αίσθημα που τον διακατέχει. Τα δεσμά που τον ενώνουν κυριαρχούνται από αυτό το κοινό παθολογικό αίσθημα, το ίδιο συμβαίνει και με «τα συναισθήματα που μας διακατέχουν, τα κίνητρα που μας ωθούν και τις προθέσεις που μας οδηγούν» (Gerald Huther). Το θάρρος, κατά τον Πλωτίνο όπως αναφέρεται στην πρώτη εννεάδα, ανήκει μόνο σε όσα φοβούνται και ότι αυτός που Γνωρίζει δεν φοβάται. Οι κοινωνίες που έχουν σαν αρχή τους τον ανταγωνισμό, ωθούν τον άνθρωπο προς την απομόνωση με την υπόσχεση ότι φέρουν την ευθύνη σε όποια ανάγκη προκύψει. Με αυτό τον τρόπο χειραγωγείτε ο άνθρωπος και αυξάνεται η ανασφάλεια που δεν υπήρχε όσο το κοινό αίσθημα της συνύπαρξης και της αλληλοβοήθειας διαποτίζανε τις μεταξύ μας σχέσεις. Όταν στις εν λόγο κοινωνίες διαταράσσονται οι αρχές που έχουν επιβάλει με το μανδύα μιας παραποιημένης δημοκρατίας γεννιέται ο φασισμός. Πολύ φοβάμαι αγαπητέ αναγνώστη ότι στην περίπτωση της χώρας μας και με τον τρόπο που οι κυβερνόντες διαχειρίζονται την κατάσταση της Χρυσής Αυγής (αποσκοπώντας σε προσωπικά ωφέλει μέσω των εντυπώσεων) ότι όλος αυτός ο υπερβολικός ενθουσιασμός για το αγωνιστικό τους σθένος απέναντι στο φασισμό, θα γυρίζει μπούμερανγκ και πάλι εγώ και εσύ θα πρέπει να βρούμε λύση στις δικές τους ματαιοδοξίες.

«Οι υπέρμαχοι της βιομηχανικής προόδου είναι τυφλοί ή διεφθαρμένοι» αναφέρει ο Ιβάν Ίλλιτς «αν διατείνονται ότι μπορούν να υπολογίσουν το τίμημα της προόδου. Γιατί είναι αδύνατο ν’ αντισταθμίσουμε, να υπολογίσουμε ή να αναιρέσουμε τις ζημιές που προκαλεί η Νέμεση». Αυτό δε μπορεί να συμβεί από εκείνους που ηγούνται, μονοπωλώντας τη ζωή και περιορίζοντας τις υγιείς εκφράσεις της στο όνομα της βιομηχανικής προόδου που καθορίζεται από το ατομικό συμφέρον. Πρέπει να επαναφέρουμε παλιές συνταγές – που δεν υπολείπονται σε ηθική – σε νέα εκτέλεση και οπωσδήποτε εκείνους που θα τις εκτελέσουν. «Κυνηγώντας οριακά οφέλη ο homo sapiens μετατρέπεται σε homo religiosus (θρησκευόμενο άνθρωπο) θυσιάζει τον εαυτό του στην ιδεολογία της βιομηχανικής ανάπτυξης. Στο σημείο αυτό η συμπεριφορά της κοινωνίας μοιάζει με τη συμπεριφορά του ναρκομανή. Οι προσδοκίες γίνονται ανορθολογικές και εφιαλτικές. Το κακό που κάνει ο άνθρωπος στον εαυτό του είναι πιο μεγάλο από το κακό που του κάνει η φύση και από όλα τα δεινά που προέρχονται από τους πλησίον του. Η ύβρις ενεργοποιεί μια αυτοκαταστροφική μαζική συμπεριφορά.

Η Νέμεση της κλασσικής αρχαιότητας ήταν η τιμωρία για την απερίσκεπτη κατάχρηση του προνομίου. Η βιομηχανική Νέμεση είναι η τιμωρία για τη συνειδητή συμμετοχή του ανθρώπου σε μία τεχνητή επιδίωξη: στο να υλοποιήσει τα όνειρά του, που δεν επιδέχονται έλεγχο ούτε από την παραδοσιακή μυθολογία ούτε από την ορθολογική αυτοσυγκράτηση». Πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο στην αγάπη που είναι το αντίθετο του φόβου.

Πρέπει εμείς, οι πολίτες αυτού του κόσμου, να επενδύσουμε στην Αγάπη, όχι συναισθηματικά αλλά στην πράξη, γιατί η αγάπη δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς και συγκρατεί τα πράγματα στη θέση τους. Η Αγάπη ου περπερεύεται, / ου φυσιούται, ου κ΄ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, / ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία/ συγχαίρει δε τη αληθεία / πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. / Η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. (Α` Κορινθίους ΙΓ 1-8)

Καλή ανάγνωση

Print Friendly

About The Author

Number of Entries : 146

Leave a Comment

COPYRIGHT 2013 © | YGEIASORAMA.GR | ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ GOCREATIONS.GR

Scroll to top