ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ – Κατάθλιψη & Oμοιοπαθητική Αποκατάσταση

Κατάθλιψη, η μάστιγα του 21ου αιώνα! Ένας στους τρεις κατοίκους στο δυτικό “πολιτισμένο” κόσμο θα νοσήσει από κατάθλιψη στα επόμενα χρόνια, τοποθετόντας την νόσο στη 2η θέση. Την ώρα που οι προτάσεις της συμβατικής ιατρικής εγκλωβίζουν τους ασθενείς στην εσαεί κατανάλωση χημικών φαρμάκων, υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις όπως η Ομοιοπαθητική που όχι μόνο δεν υπολείπεται σε θεραπευτικά μέσα αλλά συμβάλει ενισχυτικά στο σύνολο του οργανισμού, αποκαθιστώντας τη διαταραγμένη ισορροπία του. Το βασικότερο πλεονέκτημα, το πιο ενθαρρυντικό κίνητρο, είναι το θεραπευτικό αποτέλεσμα και όχι η καταστολή η οποία “ωθεί” βαθύτερα την ασθένεια, προσβάλλοντας το νοητικό περιβάλλον, η διαταραχή του οποίου προκαλεί τον πλήρη αποσυντονισμό του ατόμου αλλά και του περιβάλλοντος του!

Η περίπτωση του Δημήτρη
Ο Δημήτρης ήταν 38 ετών όταν επισκέφτηκε την Ομοιοπαθητική την Άνοιξη του 2010. Ήταν μια περίπτωση κατάθλιψης και μάλιστα «βαριά» σύμφωνα με τη διάγνωση του ψυχίατρου που τον παρακολουθούσε. Τα τελευταία 7 χρόνια είχε τρεις φορές έξαρση παρότι του χορηγούνταν ισχυρά αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Πριν ένα χρόνο, ο ψυχίατρος διέκοψε την φαρμακευτική του αγωγή. Τους τελευταίους δύο μήνες όμως παρουσιάζει και πάλι έντονο άγχος.
Η εκ νέου υποτροπή άρχισε όταν η αδελφή του -η οποία έπασχε επίσης από βαριά κατάθλιψη με αυτοκτονικές τάσεις- υποτροπίασε και κρίθηκε απαραίτητη από τον ιατρό της η νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική. Μετά από αυτό το γεγονός ο Δημήτρης λαμβάνει καθημερινά πρωί και βράδυ από ένα Xanax 1mg. Παρόλη την αγωγή του εξακολουθούν να τον κυριεύουν άσχημες σκέψεις και παρορμήσεις, νοιώθει έντονα την ανάγκη να εκτονωθεί χτυπώντας γροθιές την πόρτα και τους τοίχους.
Το πρόβλημα χειροτερεύει όταν πέφτει στο κρεβάτι, τότε αισθάνεται έντονη την ανησυχία και το μυαλό του κατακλύζεται από ανήσυχες σκέψεις. Τον κυριεύει φόβος μήπως χάσει τον έλεγχο και κάνει κακό στη σύντροφό του που κοιμάται δίπλα του. Γι’ αυτό το λόγο, τον τελευταίο καιρό φοβάται να πάει στο κρεβάτι και κοιμάται στο σαλόνι. Φοβάται να πάει για κυνήγι μήπως χάσει τον έλεγχο και σκοτώσει κανέναν άνθρωπο. Είναι απελπισμένος, θέλει να κλάψει αλλά δεν μπορεί, νοιώθει εγκλωβισμένος και αβοήθητος. Η σύζυγος λέει πως όταν δεν είναι καλά αποσύρεται, κλείνεται στον εαυτό του.
Σημαντικό είναι το γεγονός πως όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο περιβάλλον του -στο σπίτι ή τη δουλειά- ακόμη και όταν καταβάλλεται από άγχος οι φοβίες υποχωρούν, αποκτά θάρρος και το αντιμετωπίζει με αποτελεσματικότητα. Όταν οι ρυθμοί της ζωής του κυλάνε ομαλά τότε είναι που η κατάστασή του επιδεινώνεται.
Η ταλαιπωρία του άρχισε πριν 8 χρόνια μετά από απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε η αδελφή του. Τότε, την ώρα που κοιμόταν, δυο τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα, χτύπησε το τηλέφωνο, το σήκωσε τρομαγμένος και άκουσε την πανικόβλητη μητέρα του να τον καλεί να τρέξει γρήγορα στο σπίτι της γιατί η αδελφή του πεθαίνει. Πάγωσε, δεν ήξερε πώς να αντιδράσει, του «κόπηκαν τα πόδια» όπως χαρακτηριστικά είπε. Κάλεσε ασθενοφόρο και έφυγε σαν τρελός για το σπίτι των γονιών του. Μόλις έφτασε βρήκε τη αδελφή του αναίσθητη και την μητέρα του με κρίση πανικού να κλαίει και να οδύρεται. Για μέρες είχε την αίσθηση ότι όλο αυτό ήταν ένα άσχημο όνειρο, ακόμη και σήμερα το θυμάται σαν ένα κακό όνειρο. Ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής του που τον ακολουθεί ολοζώντανη οκτώ χρόνια μετά. Εκείνο τον καιρό αντιμετώπιζε και έντονα προβλήματα με τη δουλειά του.
Μετά από αυτό το γεγονός ο Δημήτρης είχε αϋπνίες, φοβόταν μήπως αυτό που συνέβη στην αδελφή του συμβεί και στον ίδιο. Σήμερα ακούει το τηλέφωνο να χτυπάει και ταράζεται, γιατί στην μνήμη του συνδύασε τον ήχο με το δυσάρεστο συμβάν και το αναβιώνει με έντονη ανησυχία και έντονες ταχυπαλμίες κάθε φορά.
Επισκέφτηκε την Ομοιοπαθητική γιατί άκουσε από φίλο του για την αποτελεσματικότητά της αλλά και γιατί φοβάται τα χημικά φάρμακα και την ενδεχόμενη αύξηση τους όπως πιθανολογούσε ο γιατρός του. Ανησυχεί για τις παρενέργειές τους, όσο καιρό ακολουθούσε αγωγή ένοιωθε νωθρός, ο χρόνος περνούσε και ένοιωθε σα να μην συμμετέχει. Όταν το πρόβλημα τείνει να χειροτερεύει αρχίζει με ένα αίσθημα άγχους που το νοιώθει στην περιοχή του διαφράγματος. Νοιώθει έξαψη στο κεφάλι, σύγχυση και αδυναμία να ελέγξει τις σκέψεις του. Πονάει έντονα στον αυχένα και ο πόνος επεκτείνεται σε όλο το κεφάλι μέχρι το μέτωπο και τα μάτια. Αισθάνεται μια βραδύτητα να τον κυριεύει και την ανάγκη να αποσυρθεί στο δωμάτιό του. Δεν αντέχει την παρουσία άλλων κοντά του πολύ περισσότερο ενοχλείτε από τον θόρυβο και τις ομιλίες.
Τον πιάνουν κράμπες και τινάγματα στο κρεβάτι κατά τις πρωινές ώρες και έντονα σφυρίγματα στα αυτιά. Βλέπει έντονα και ανήσυχα όνειρα με τη δουλειά του. Συνήθως κοιμάται στην αριστερή πλευρά. Τα μάτια του είναι κατακόκκινα και χειροτερεύουν με το φως και όταν κάνει μπάνιο. Νοιώθει ζάλη στο λευκό φως που παράγουν οι λάμπες φθορίου αλλά και στο φως του ήλιου.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η «εικόνα» του Δημήτρη που σχετίζεται με το πρόβλημα που τον έφερε στην Ομοιοπαθητική. Ο Ομοιοπαθητικός καλείται στη συνέχεια να αναζητήσει την ίδια «εικόνα» στις ενδείξεις ενός Ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Να βρει δηλαδή το φάρμακο εκείνο που είναι σε θέση να παράγει την ίδια παθολογική κατάσταση σε έναν κατά συνθήκη υγιή οργανισμό. Το φάρμακο που χορηγήθηκε ήταν το Gelsemium Sempervirens (κίτρινο γιασεμί της οικογένειας Λογανιώδη που φύεται στις όχθες των ποταμών της βόρειας και νότιας Αμερικής).
Η κεντρική ιδέα της συνταγογράφησης καθορίστηκε από τα αποτελέσματα του σοκ που υπέστη με το τηλεφώνημα και τα δυσάρεστα νέα που δέχθηκε και η συνταγογράφηση ήταν επιτυχής. Εκτός από την εκδήλωση της βασικής ασθένειας που περιγράφηκε βελτιώθηκε ο ύπνος και τα όνειρα του. Μία εβδομάδα μετά την πρώτη συνταγογράφηση επισκέφτηκε τον ψυχίατρο και τον ενημέρωσε για την ομοιοπαθητική αγωγή που ακολουθεί και εκείνος κρίνοντας από την βελτιωμένη του «εικόνα» διέκοψε τη φαρμακευτική αγωγή. Σε σαράντα ημέρες χρειάστηκε να επαναληφθεί το φάρμακο και τρεις μήνες μετά να λάβει μια υψηλότερη δυναμοποίηση. Από τότε (δύο χρόνια αργότερα) δεν έχει παρουσιάσει πρόβλημα κατάθλιψης. Μέχρι πρότινος επισκεπτόταν τον Ομοιοπαθητικό κάθε τρεις ή τέσσερεις μήνες προληπτικά.
Σημείωση: Το όνομα Δημήτρης και μικρές λεπτομέρειες σχετικά με το ιστορικό του, είναι παραλλαγμένα για τη διαφύλαξη του απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων του ατόμου.

Επιλόχειος κατάθλιψη

Η Ναταλία πριν 16 ημέρες γέννησε δίδυμα και έχει καταβληθεί από την επιλόχεια κατάθλιψη σύμφωνα με το γιατρό της. Είχε πολύ έντονο στρες και όλη την ώρα έκλαιγε. Ήταν ιδιαίτερα επιθετική με τον σύντροφό της, δεν ήθελε να την αγγίζει ούτε να μπερδεύεται στα πόδια της, ένοιωθε αδικαιολόγητο μίσος γι’ αυτόν χωρίς να της έχει κάνει τίποτε. Μια εβδομάδα πριν γεννήσει έπαθε αποκόλληση πλακούντα και γέννησε με καισαρική, για την οποία υπέστη ολική νάρκωση. Τρόμαξε πολύ μήπως χάσει τα μωρά. Έχει ακόμα κολπική αιμορραγία αλλά ο γυναικολόγος της δεν ανησυχεί. Αφότου γέννησε δεν κατάφερε καθόλου να ξεκουραστεί γιατί τα μωρά είναι ανήσυχα κλαίνε συνέχεια, δεν μπορεί να τα ανεχτεί και νιώθει ενοχές Το στήθος της δεν μεγάλωσε με την εγκυμοσύνη και το γάλα της είναι πολύ λίγο, δεν τους αρκεί και αναγκάζετε να τους δίνει συμπλήρωμα. Έχει χαμηλό αιματοκρίτη και της χορηγήθηκαν συμπληρώματα μαγνησίου και σιδήρου. Έχει έντονες κρυάδες και νοιώθει «κομμένα» τα πόδια της από την αδυναμία, εξαντλείται εύκολα όταν ανεβαίνει σκάλες ή ανηφόρες.